nırını nı nı... ben özgürüm, sadece özgürüm!

en havalısından "alsak birer sırt çantası, düşsek yollara. canımız nereye isterse oraya gitsek, istediğimiz yerde denize girsek, akşam yemeğinde tuttuğumuz balıkları yiyip, çadır kurup geceyi geçirsek." falan diye hayalleniyorum her yaz arefesinde. her haziran kesin kafaya koyuyorum bunu, istisnasız.

zaten sırt çantası neyini hazırlıcam, birer uyku tulumu alıp orhan'ı da bu işe ayarttım mı; ohoooo her bi şey güllük gülistan. onun da yolu belli "ama bak valla hiç masraf olmıcak. benzin parası yok, otel, şımbıllı akşam yemeği falan hiçbirine gerek yok." falan diye girsem, serde macırlık malum, olur sanırsam.

neyse okulları kapatınca başlıyorum yanıma almam gerekenleri düşünmeye. "eee şimdi bikini, 3 tane? yeter. havlu en az iki. saç kurutma makinesi, aaa vigoyu da alayım. şampuan, saç kremi, köpük, cımbız, oje, aaaa törpü, diş beyazlatıcısı, duş jelini unutuyordum bak, gece kremi, nemlendirici, güneş kremi, güneş sonrası kremi, düzleştirici, ellerim de çok çatlıyor. dur bu ojeyi de alayım yanınca güzel oluyo. şu saatimi de mi alsam? 3 sandalet yeter. ama bu elbisemi de alacağıma göre şu babeti de almam lazım. e sırt çantasıyla gezcez diye yanımıza şımbıllı elbise de mi almayalım? 4 şort, 4 tişört, 1 kot alayım belli olmaz, hırka da alayım soğuk olursa hava, çorapla spor ayakkabı da lazım o zaman. o bluzla bu saç bandı güzel oluyo. bu hırka bununla uyuyo...."

bütün bunlar peki sırt çantasına nasıl sığıyor?

sığdı diyelim;

"ben şu off'u alayım. yemesin sinekler. sinekten başka böcek de varsa.. hamam böceği yeminden de mi alıp koysam acaba? ya burnumdan içeri bi milyon karınca yuva yaparsa, ya ayı inerse dağdan, ya çakallar etrafımızı sararsa, yılan da vardır. dedemin av tüfeğini mi istesek? ya da bi silah alalım biz, hem taşıması kolay. soğuk olursa ateş yakarız. nasıl yakarız? bi şişeye gaz doldurup onu da almalı..."

bu uzaaaar da uzar.

sonra nurcan hazırlar mor devasa valizi, oturur düldülün co-pilot koltuğuna, elde navigasyon, dön sağa, yok ya sola, düz mü gitsen acaba...

tatil bitince hayaller de böyle öksüz kalıyor ya.. ama bi gün becercem, gönülden inanıyorum buna..