piç miyim oolum ben?

valla başgan bana ailem "Türksün evladım sen." dedi. sonra okula gittim işte, orda da Türk olduğumu söylediler. "öğretmen yalan mı söylicek allasen, Türküm madem o zaman." deyip devam ettim yoluma. 

ama işte sen "laz kardeşim, kürt kardeşim" falan diye ortalığı estirip açılımlar yapmaya başlayınca "bu böyle olmaz, kesinkes benim de başka bir adım olmalı, muhakkak beni de asimile etti bu cehape zihniyeti!" diye yedi ceddimi araştırmaya başladım. 

gözümü açtın başganım. 

babamla başladım. kendisi Türk olmakta kararlı. sonra dedeme geçtim: ı ıhhh! inatla Türk. nuh diyor peygamber demiyor. eşeledim biraz, malum Balkanları Türkleştirme politikası, yeni yurt kurma, yüzyıllar boyu orda yaşadıktan sonra patlayan savaş ve sürgün hikayesi, savaştan kaçıp canını kurtarma derdiyle büyük göç anavatana... uzun seneler, Hıristiyan tebaa içinde yaşanan asırlar, kim bilir nice sevdalar... 

"yok!" dedim, "olamaz. kesin vardır bir yerde bi gavur kanı. böylelikle ben de bulurum öz kimliğimi!" 

neyse, bi kitap buldum evde, üşenmemiş bizim ihtiyar heyetinden bi amca yazmış nerdeyse 10 kuşak boyunca. hatrı sayılır bir soy ağacı duruyor karşımda! aradım taradım bulayım bi sofia, nadia, emilia falan diye ama, ne fayda! 

az daha eşeleyince ulaştığım bilgi balkan fetihlerinden sonra ya Aydın'dan ya Konya'dan giden atalarımın Balkan'ı yurt tuttuğu yönünde. ötesi ıvır zıvır hikaye. 

şimdi başgan, görüyorsun ben kendime elle tutulur bi etnik köken bulamadım. öyle üstün körü Türk deyip geçiyoruz. senden ricam, bize de havalı bi etnik köken buluversen! çok ezik hissediyorum kendimi, lütfen!