evet evet, ramazan bayramıydı.
o vakit kocamla kendimce ve ülkemin hukuk kaidelerince evli, toplumsal mevzuat içeriğince nişanlıydım. allaaan belası şemdinli'den bayram için gelmiş, ilk memleket çıkarmamı yapmıştım.
gece dışarı çıkasım, aylardır görmediğim herkesi göresim, gidip insan içinde dağıtasım var. bayramlaşma ritüeli günler sürecek belli. benim tatil piç! bursa'da geçirilecek gün sayısı az, ben sevgilime ölürcesine özlemli, babam nalet, kurallar net!
bayramın 1. günü gecesi sevgilim işten çıkmış, arkadaşlarım buluşmuş, ben evde son 48 saattir gönüllerini hoş etmek için göbeğimden çatladığım annem ve babamın kapanan gözlerine rağmen bi muhabbet bulma çabalarının dibindeyim!
nihayet uyuduklarında 5. katta kardeşceğizime bu işi halledebileceğime ikna etmek için kendimi yemekteyim. sabahın üçünde bir elimde ayakkabılar, üzerimde elbise, saçlarım afili, diğer elimde çöp torbasıyla merdivenlerden inen benim. elimde çöp torbası olmasının maksadı annem duyar da uyanırsa çöp atmaya iniyordum diyebileyim. o saçı ve makyajı karıştırmayın tabi!
kocamla buluşmak için evden kaçmışlığım var, hatırladım, gülümsedim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder