"şekerim, bak ben çok çabaladım buraya gelmek için. gerek eğitimim olsun, gerek şirket içindeki başarılarım. sana da tavsiyem hırslı ol. bir yere gelmek istiyorsan, gözünü kulağını tıkayacaksın. yapamazsın diyenleri takmayacaksın. evde oturmak da zordur tabi. kadın dediğinin ekonomik özgürlüğü olmalı. erkeğin haddini ancak böyle bildirebilirsin. bence bir yerlerden başlamalısın. bak ne kadar akıllı, ne kadar güzel kızsın." cihetinde bana hayat tecrübelerini bir çırpıda aktararak elimden tutmaya çalışan hatuna, "öğretmenim ben panpa. dediklerinden az daha fazla!" diyemedim. hayallerini yıkamadım. beni çalıştığı şirkette işe sokma önerisine de kayıtsız kaldım!
zira yeni tanıştığın hatunun "eee sen ne yapıyorsun?" sorusuna, "napayım ya, can sıkıntısı. evde boş boş duruyoz işte. ütü, temizlik..." diyen bendim, kime ne diyebilirdim.
kim bilir ne çok bekledi kendince zatından aşağıda görebildiği birini bulup, yeni işiyle bu havayı atıp, "al bak, senden üstünüm. böyle de çaktırmadan seni tepiklerim." havası estirebilmek için. hadi dedim, ramazan mübarek gün!
hayır, ilk defa çenemi tutup hem de gülmeden dinleyebildim. yaşlanıyor muyum, neyim!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder